Σκέψεις για την κρίση, την τέχνη και την αριστερά
του Βασίλη Τσιράκη
Κ. Μάλεβιτς. "Μαύρο τετράγωνο και κόκκινο τετράγωνο"(1915)
Το Γενάρη του 2002 οι άνθρωποι που περίμεναν υπομονετικά στην ουρά μπροστά
στο θέατρο «Κολόν» του Μπουένος Άιρες βαστούσαν στα χέρια τους όχι το αντίτιμο
του εισιτήριου, αλλά πακέτα ρύζι, μακαρόνια και άλλα τυποποιημένα τρόφιμα, τα
περισσότερα ίσως απαλλοτριωμένα από κάποια έφοδο στο σούπερ Μάρκετ της
γειτονιάς τους. Η δε ουρά στην είσοδο έφτανε ως τη διπλανή πλατεία, όπου όλως
παραδόξως τον τελευταίο καιρό είχαν κάνει την εμφάνιση τους νέοι πλανόδιοι
ζωγράφοι, γλύπτες, αλλά και χαλκοποιοί και ξυλοποιοί που δοκίμαζαν να πουλήσουν
τις ζωγραφιές και τις κατασκευές τους.
Η κρίση γκρεμίζοντας τα κεκτημένα και τα αυτονόητα, τις βεβαιότητες και τα
σημεία αναφοράς, μεταβάλει ραγδαία τον τρόπο ζωής, αλλά και τον τρόπο σκέψης
των «κάτω» και κυρίως όσων υφίστανται άμεσα και με βάρβαρο τρόπο τις συνέπειες
της. Η άρση της κανονικότητας και η ανασφάλεια που αυτή προκαλεί, δημιουργεί
νέα δεδομένα και οξύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις της ανθρώπινης ύπαρξης,
προκαλώντας αλλαγές όχι μόνο στις συμπεριφορές, αλλά και στις συνειδήσεις
σημαντικού κομματιού της κοινωνίας.
Το κομμάτι αυτό αρχίζει να δραστηριοποιείται, να ερευνά και να ζυμώνεται,
επιχειρώντας να εμβαθύνει στις αιτίες, με στόχο να επανοηματοδοτήσει την
κρίση και να επαναπροσδιοριστεί συνολικά απέναντι της, για να μπορέσει έτσι να
διαχειριστεί καλύτερα τις επιπτώσεις της, τόσο στο επίπεδο της οικονομικής του
κατάστασης, όσο και στο επίπεδο της ψυχολογικής. Διαφορετικά όπως
χαρακτηριστικά έχει γραφεί, «η συνεχής φροντίδα για την επιβίωση κάνει τον
άνθρωπο αδύναμο, δουλικό, για λύπηση»*
2.
Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Η κρίση χρέους, μορφή εκδήλωσης της κρίσης της ευρωζώνης και της
καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και όπλο για τον κοινωνικό κανιβαλισμό της
κοινωνικής πλειοψηφίας, φέρνει στην επιφάνεια και οξύνει τα στρατηγικά αδιέξοδα
της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Θα πούμε ‘’χαίρε κρίση!’’ στο τέλος αυτής της
περιπέτειας; Μένει να το δούμε…