ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ -2

Ηταν  μία όμορφη Δευτέρα τής 20ης Σεπτεμβρίου καί εγώ ξεφόρτωνα ρέγγες καί σαρδέλες.Παράληλα κοίταζα προσεχτικά μήπως περάσει  εξω από τό μπακαλομάγαζο μου  εκείνο τό αυτιστικό παιδί καί μού κτυπήση ελαφριά τήν κολόνα τής πινακίδας.Θά πεταγόμουν αμέσως γιά νά κατσαδιάσω την μητέρα του,νά τήν κάνω σκουπίδι,καί νά τής τονίσω 'ότι άν εγώ είχα αυτιστικό παιδί θά τό σκότωνα.Μάταια όμως περίμενα δέν μού έκανε τήν τιμή,από τότε πού τήν πρόσβαλα άλλαξε δρομολόγιο η αγράμματη.Μιάς καί δουλειά δέν είχα,καί τά παιδιά μου λείπαν,είπα άς πάω μιά βόλτα στά πευκάκια. Περπατώντας κάτω από τόν φθινοπωρινό ηλιο,κοίταζα τά όμορφα φρεσκοφυτεμένα άνθη και έπαιρνα βαθειές ανάσες όχι λόγω τού παχυδερμισμού μου,αλλά γιά πάρω όλο τό αρωμα τών λουλουδιών.Καί ξαφνικά ένα απρόσμενο θέαμα μού έδωσε  λόγο ύπαρξης. Ηταν  η μικρή εξέδρα της εθελοντικής ομάδας τού κούρου.
Κουφάλες!!!!! αναφώνησα τώρα θά πληρώσετε  γιά όλα. Εβγαλα  μερικές φωτό έτσι γιά αποδεικτικά στοιχεία ,μπορεί νά έπαιρνα καί βραβείο φωτογραφίας .Στήν θέση πού βρισκόταν η εξέδρα εμπόδιζε όποιον ήθελε νά πέσει στίς μουριές η νά βρεθεί απότομα από τό ένα επίπεδο τού δρόμου στό Αλλο. Ειχα πιάσει τόν κούρο αδιάβαστο,οι εθελοντές τού κούρου είναι παράδειγμα πρός αποφυγή  μπορεί νά είμαι παχύδερμο όμως δέν είμαι καί μά μά μά μάπας,γιά νά τούς μιμηθώ τρέχωντας σέ δενδροφυτέυσεις, καθαρισμούς αλσυλίων,νά μαζέυω χαρτόνια από στρατόπεδα ,να δίνω αίμα κάθε λίγο καί λιγάκι. Ασε τά ατελείωτα χιλιόμετρα περιπολίας στά δάση τών Μεγάρων,καί ούτε λόγος φυσικά γιά βοηθάω σέ πυρκαγιές την ΠΥ.
Σαν υποψήφιος  δημοτικός σύμβουλος πού είμαι,για νά γίνω γνωστός καί νά πάρω κανένα  ψηφαλάκι θά βάλω τούς εθελοντές τών 2 εθελοντικών ομάδων να φαγωθούν μεταξύ τους.
Παλιά καλή συνταγή πού σχεδόν πάντα έχει επιτυχία.                                                                                                                   
ΘΕΛΩ  ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ   ΕΙΜΑΙ Ο ponemenos2
ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο para-ponemenos3