Ράγισε (σαν μπαγλαμαδάκι) η καρδιά του Νίκου Παπάζογλου

πηγή : Espresso

«ΘΑΝΑΤΟ ΘΕΛΩ ΤΡΑΓΙΚΟ»

Θάνατο θέλω να 'χω δοξασμένο
κατά πως πρέπει σε τραγουδιστή μεγάλο
και να καώ, δεν θέλω τάφο και στολίσματα
μες στο καμίνι με τα πλαστά χαρτονομίσματα

Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι, μουσική: Ορφέας Περίδης

Από τον δίσκο «Τα σύνεργα» του 1990Ράγισαν οι καρδιές. Κανείς εδώ δεν τραγουδά / κανένας δεν χορεύει / ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει... Ο Νίκος Παπάζογλου δεν θα ξαναπιάσει το μπαγλαμαδάκι, τουλάχιστον στα μέρη τα δικά μας. Η καρδιά του μεγάλου καλλιτέχνη σταμάτησε στα 63 του να χτυπά, χθες στις 8.30 το πρωί, στο σπίτι του, κάπου ανάμεσα στο Πανόραμα και τη Θέρμη. «Εφυγε εν ειρήνη. Ησύχασε» σχολίασε ο γκαρδιακός του, ο καρντάσης Παναγιώτης Κουτσούρας.


Ο δεξιοτέχνης Θεσσαλονικιός μπουζουξής του Νίκου Παπάζογλου με δυσκολία αρθρώνει λόγο. Είναι συντετριμμένος... «Ετοιμάζουμε το μπαγλαμάδακι που θα πάρει μαζί του στο ταξίδι.

Είναι ένα από τα πολλά που είχε. Φρόντισε να φύγει στα δύσκολα. Μας άφησε και ο Ρασούλης και ο Νίκος που συνεργαζόμασταν και ξαφνικά βρέθηκα χωρίς δασκάλους και μόνος. Του είναι απαραίτητο το μπαγλαμαδάκι, τώρα που πάει να ανταμώσει τον Μανώλη Ρασούλη, για να συνεχίσουν να γράφουν ιστορία στου παραδείσου τα μπουζούκια».

Ο Νίκος Παπάζογλου έφυγε βαριά χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Οταν άρχισε να δίνει τη μεγάλη του μάχη είχε πει στην «Espresso»: «Η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Ευχαριστώ εσάς και όλο τον κόσμο». Κεραυνός εν αιθρία έπεσε στον χώρο του τραγουδιού η είδηση. Η περιπέτειά του δεν συγκίνησε μόνο τους ομότεχνούς του, αλλά και εκατοντάδες απλούς ανθρώπους, όλους αυτούς που γέμιζαν τα στάδια και τις μουσικές σκηνές όπου εμφανιζόταν. Ο Νίκος Παπάζογλου όταν πληροφορήθθηκε την κατάσταση της υγείας του σταμάτησε κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα.

Πέρασε μέρες αγωνίας. Στην αρχή απομονώθηκε στο αγαπημένο του νησί, τη Νίσυρο, και συγκεκριμένα στο σπίτι του στη Νικιά, για να βρει την ψυχική του ηρεμία. Βασανίστηκε περισσότερο από έναν χρόνο, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η δύναμη της ψυχής του, που δεν λύγισε. Μπαινόβγαινε στο Διαβαλκανικό Νοσοκομείο όπου υποβαλλόταν σε χημειοθεραπείες και άλλου είδους αγωγές. Πάλεψε μέχρι το τέλος παλικαρίσια, αλλά ήταν άνιση η ύστατη μάχη και την έχασε.

Σε αυτό τον αγώνα είχε συμπαραστάτες στο πλάι του τη σύντροφο της ζωής του, τη Βαρβάρα, τα δύο του παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Αδελαΐδα, τον Παναγιώτη Κουτσούρα, τον Λιόλιο.

Τον Νίκο Παπάζογλου θα τον αποχαιρετήσουν οι φίλοι του σήμερα στις 4.00 το απόγευμα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Θεράποντα στην Κάτω Τούμπα, εκεί που ήταν το «Αγροτικό», στούντιο στο οποίο έγραψε τη μεγάλη ιστορία του στο ελληνικό τραγούδι.


Ο... Ινδιάνος της ελληνικής μουσικής σκηνής και τα μεγάλα τραγούδια του
Φτωχότερο έγινε το ελληνικό τραγούδι με τον θάνατο του Νίκου Παπάζογλου. Κορυφαία τραγούδια που ακούσαμε την τελευταία 20ετία ήταν δικά του. Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί ξεκίνησε και τη συστηματική ενασχόλησή του με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Σε ένα μικρό στούντιο έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Κάποια από αυτά τραγουδήθηκαν από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους Olympians για να κάνει την στρατιωτική του θητεία.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 βρίσκεται στη Γερμανία με το συγκρότημα «Ζηλωτής», προσπαθώντας να προωθήσει τη δουλειά του στην Ευρώπη. Το 1976 επιστρέφει στην πατρίδα και συμμετέχει στην παράσταση «Αχαρνής, ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια» - δουλειά η οποία τον έφερε σε επαφή με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Μανώλη Ρασούλη. Το 1978 οι τρεις τους μαζί με τον Νίκο Ξυδάκη δημιουργούν τον δίσκο «Η εκδίκηση της γυφτιάς», που άφησε τη σφραγίδα του στη νεοελληνική μουσική σκηνή. «Τρελή κι αδέσποτη», «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» και άλλα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν. Το 1979 γράφουν τη συνέχεια με το «Δήθεν», στο οποίο τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή. Το 1983 συγκεντρώνει όλο το υλικό της ψυχής του σε στίχο και μουσική και εκδίδει το άλμπουμ «Χαράτσι», μια δουλειά-έκπληξη στην οποία πάντρεψε τη ροκιά με το «αχ». «Το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι δικές μας αντιθέσεις, σ’ ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος» έλεγε ο ίδιος.

Στη «Ρωγμή του χρόνου» ο Νίκος Παπάζογλου, ο Ινδιάνος της ελληνικής μουσικής σκηνής που φορούσε πάντα το κόκκινο καουμπόικο μαντιλάκι στον λαιμό, δημιούργησε την περίφημη Σχολή Παπάζογλου, που είχε μεγάλο ρεύμα. Στήριξε τη μουσική του και έδωσε την ευκαιρία σε νέους ερμηνευτές, όπως τους Σωκράτη Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ορφέα Περίδη, Μελίνα Κανά, Γιάννη Μήτση.

Ο Νίκος Παπάζογλου άφησε πίσω του ένα πλούσιο έργο με τραγούδια διαχρονικά. Και όλα σιγοτραγουδιούνται με το ίδιο πάθος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον «Αύγουστο», ένα από τα κλασικά τραγούδια του, τον «Υδροχόο», τα «Στάλα-στάλα», «Χθες βράδυ», «Πότε Βούδας πότε Κούδας», «Ενα κι ένα», «Φύσηξε ο Βαρδάρης», «Είναι αργά», «Απόψε σιωπηλοί», «Δεν είμαι ποιητής», «Ομως εγώ», «Μάτια μου»…


Εκλαιγε με αναφιλητά για τον δεύτερο πατέρα της η Ναταλί Ρασούλη...
Μέσα σε δύο μήνες σχεδόν η Ναταλί Ρασούλη έχασε τον δεύτερο «πατέρα» της. Μέχρι και την τελευταία στιγμή η κόρη του Μανώλη Ρασούλη πίστευε ότι ο Νίκος θα ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του. Ολες αυτές τις μέρες, η Ναταλί δεν είχε μόνο να ξεπεράσει τον θάνατο του πατέρα της, αλλά το μυαλό της βασάνιζε με αφόρητο πόνο και η περιπέτεια του μεγάλου δημιουργού.

Δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν τα δάκρυα για τον πατέρα της και πάλι οι κρουνοί των ματιών της άρχισαν να τρέχουν ασταμάτητα από χθες το πρωί. Πώς να μη νιώθει έτσι η Ναταλί αφού τη μεγάλωσε ο Νίκος Παπάζογλου...

«Τον γνώριζα από τότε που ήμουν μωρό» λέει στην «Espresso» μες στα αναφιλητά της. Θέλει πολύ να πει δυο λόγια για να αποχαιρετήσει τον καλό φίλο και συνεργάτη του πατέρα της, αλλά η ώρα είναι δύσκολη. «Τι να πω;» μονολογεί και τα δάκρυα δεν σταματούν να κυλούν στο πρόσωπό της. Πιέζεται, αλλά αρκείται να πει:

«Εσβησε μια μεγάλη ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ο άνθρωπος που έδινε ζωή στην ψυχή του μπαμπά μου. Ελπίζω ότι θα συναντηθούν και πάλι και θα είναι καλά εκεί που είναι και οι δύο μαζί. Είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση, δεν ξέρω τι να πω».

Αμέσως μετά την είδηση του θανάτου, συνοδοιπόροι του όλα αυτά τα χρόνια στο μουσικό αυτό ταξίδι, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Σωκράτης Μάλαμας, που αυτές τις μέρες βρίσκεται σε μουσική σκηνή της Αθήνας, έφυγαν για Θεσσαλονίκη προκειμένου να είναι κοντά του στο τελευταίο «αντίο».


ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ