Δεκαοκτώ χρόνια μετά

Του Θοδωρή Καραουλάνη
 

Στις 30 Ιουνίου συμπληρώθηκαν δεκαοκτώ χρόνια από την ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης. 

Για τους περισσότερους σήμερα αυτή η ημερομηνία δεν σημαίνει πολλά, καθώς πολύ νερό κίνησε στο αυλάκι. Ιδίως τώρα που η χώρα βρίσκεται σε πολυεπίπεδη κρίση. Άλλωστε η Άνοιξη δεν μακροημέρευσε, δεν πέτυχε τους μακροπρόθεσμους στόχους της. Είναι ίσως «ιστορικό παιχνίδι» η σύμπτωση της επετείου της ίδρυσης της Άνοιξης με την ψήφιση του λεγόμενου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Και αυτό γιατί πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι αν είχαν εγκαίρως γίνει αλλαγές στους θεσμούς, δεν θα είχαμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Κάποιες από τις αναγκαίες αλλαγές τις είχε προτείνει, πρώτη ή μόνη, η Πολιτική Άνοιξη.

Κάποιοι (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί), δεκαοκτώ χρόνια πριν, ήμασταν πολύ ρομαντικοί και πιστεύαμε ότι θα πείθαμε τους Έλληνες να αλλάξουμε όλοι μαζί, να δημιουργήσουμε την άλλη Ελλάδα και να κάνουμε την υπέρβαση. Δεκαοκτώ χρόνια μετά (πολύ περισσότερα από τα 10 χρόνια, που ο Κώστας Μητσοτάκης έλεγε ότι θα ξεχνάγαμε…), θυμόμαστε ακόμη ορισμένες προτάσεις που αν είχαν έγκαιρα υλοποιηθεί ή εισακουστεί από τα τότε κόμματα εξουσίας η κατάσταση στη χώρα θα ήταν σήμερα πολύ – πολύ διαφορετική, πολύ καλύτερη. Προτάσεις αξιόλογες που έγιναν από την Άνοιξη, τότε, και νομίζω ότι μπόλιασαν το πολιτικό σκηνικό αργότερα. Και σήμερα, ενόψει των πολλών αλλαγών που άμεσα χρειάζεται η χώρα, έχουν ωριμάσει. Ενδεικτικά αναφέρω, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η Άνοιξη:

Στην οικονομία
:•Τόνισε συνεχώς και με κάθε τρόπο ότι η Οικονομική και Νομισματική Ένωση δεν μπορεί να είναι ο στόχος για τη χώρα αλλά ότι ήταν απλά ένα απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο ανταγωνιστικότητας. Η ανάπτυξη και η βελτίωση των δημοσιονομικών έπρεπε να είναι ο στόχος. Στην ΟΝΕ μπήκαμε, αλλά ο τρόπος αναγνωρίζεται από όλους, πλέον, ότι δεν ήταν ο ορθός.

•Ζήτησε, μόνη, συνταγματική υποχρέωση υπερψήφισης από τη Βουλή (στο πλαίσιο του Προϋπολογισμού - μόνο τότε) της δυνατότητας της Κυβέρνησης να αυξήσει το Δημόσιο Χρέος.

•Πολέμησε (και το κόμμα και ο Σαμαράς) το μέτρο της προσωποκράτησης για τα χρέη προς το Δημόσιο.

•Ζήτησε κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης των επαγγελματιών και του υψηλού φορολογικού συντελεστή για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ζήτησε αναθεώρηση του ελληνικού ορισμού για τις ΜμΕ σε όσες απασχολούν μέχρι 10 άτομα.

Στους θεσμούς
:•Έθεσε πρώτη επίσημα το ζήτημα ασυμβίβαστου της ιδιότητας Υπουργού και Βουλευτή. Τα κόμματα έκτοτε το συζητούν αλλά δεν έχουν τολμήσει να το εφαρμόσουν.

•Ζήτησε πρώτη τη μείωση του αριθμού του βουλευτών από τριακοσίους σε διακοσίους, όπως πρόσφατα ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς, και πάλι, στο ανώτερο δυνατό επίπεδο.

•Έθεσε ευθέως το θέμα της κατάργησης των προνομίων των βουλευτών, της πλήρους αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών και της κατάργησης της βουλευτικής ασυλίας για όλα τα θέματα που δεν σχετίζονται με πολιτική δραστηριότητα. Όλοι το ζητούν πλέον, τα κόμματα κωφεύουν.

•Ζήτησε υποχρεωτική παρουσία των Βουλευτών στις συνεδριάσεις της Βουλής. Κάτι πήγε να κάνει ο Κακλαμάνης, κάποτε, ως πρόεδρος της Βουλής, αλλά οπισθοχώρησε μπροστά στις αντιδράσεις.

•Ήταν το πρώτο κόμμα που πρότεινε απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό. Έκτοτε το υιοθέτησε πλειάδα πολιτικών …

•Υπέβαλλε πρώτη αίτημα συνταγματικής αναθεώρησης για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης με ανάδειξη της ηγεσίας από το φυσικό της χώρο.

•Έθεσε με δύναμη το θέμα συγκρότησης Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Ακολούθησε η θεσμοθέτηση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, με πολύ λιγότερες αρμοδιότητες

•Ζήτησε πρώτη 5ετή θητεία διοικήσεων σε ΔΕΚΟ και κρατικά ελεγχόμενα ΝΠΙΔ για απαλλαγή από κομματικές πιέσεις. Νομοθετήθηκε 2 χρόνια μετά και παραβιάζεται, στο πνεύμα, συνεχώς.

•Πρότεινε, λίγα μόλις χρόνια μετά τις πρώτες νομαρχιακές εκλογές, την άμεση θεσμοθέτηση αιρετής περιφερειακής διοίκησης (Γβάθμια αυτοδιοίκηση). ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το συζητούσαν για χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ τώρα μόλις καθιέρωσε τον Καλλικράτη, με στρεβλό και αναποτελεσματικό όμως τρόπο.

•Ήταν το πρώτο μικρό κόμμα μεταπολιτευτικά που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση συνταγματικής αναθεώρησης. Έκτοτε όλα τα μικρότερα κόμματα το κάνουν, με τους δικούς τους όρους.

Στην πολιτική οργάνωση:
•Ήταν το πρώτο κόμμα μεταπολιτευτικά που προέβλεπε αποχή των μελών του από εφαρμογή των αποφάσεων για λόγους συνείδησης, χωρίς καμία επίπτωση

•Ήταν το πρώτο κόμμα που προέβλεπε εκλογή από τη βάση και η Νεολαία της Άνοιξης ήταν ο πρώτος κομματικός φορέας που έκανε εκλογή προέδρου από τη βάση (10.000 μέλη), πρακτικές που ακολούθησαν πρόσφατα τα δύο μεγάλα κόμματα και οι νεολαίες τους.

Όσο και αν κατηγορούν κάποιοι σήμερα πολλούς από εμάς που συμμετείχαμε τότε στην Πολιτική Άνοιξη ότι «προσπαθούμε να πάρουμε ρεβάνς», η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Έχουμε ήδη πάρει ρεβάνς, αφού πολλές προτάσεις μας αποδείχτηκαν, σε όλους, σωστές. Ανεξάρτητα από την επιστροφή κάποιων από εμάς στη ΝΔ. Ελπίζω ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα επιβεβαιώσει το χαρακτηριστικό που τον ακολουθεί στη μακρόχρονη πορεία του, τη συνέπεια, και θα δώσει Ελπίδα στους Πολίτες μέσα από αναγκαίες και τολμηρές πολιτικές για την υπέρβαση της κρίσης. Γιατί μέσα στην αμφισβήτηση των πολιτικών γενικά από τους πολίτες, πρέπει να ξεχωρίσουν οι πολιτικοί και οι πολιτικές που είχαν δίκιο όταν έπρεπε, ακόμη και αν ήταν πολύ νωρίς… Όπως ακριβώς θα αποδειχθεί ότι έχει δίκιο σήμερα για την ανάγκη μίας διαφορετικής οικονομικής πολιτικής για την υπέρβαση της κρίσης, βασισμένης στις αποκρατικοποιήσεις, στη μείωση της σπατάλης στο δημόσιο τομέα, στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, στη μείωση των φορολογικών συντελεστών, στην απελευθέρωση του ιδιωτικού τομέα από τη βάσανο του κράτους, στην ανάπτυξη