Η ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μήνυμα του Παντελή Ασπραδάκη για την επέτειο

98 χρόνια μετά την ένωση της Κρήτης και το μυαλό μας παραμένει στους αγώνες που έδωσαν οι συμπατριώτες μας, γενιές ολόκληρες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν ενωμένοι και καθοδηγούμενοι από τον αστείρευτο πόθο για τη λευτεριά της Κρήτης. Περίφημη είναι άλλωστε και η αντίσταση των Κρητών στην εισβολή της Ναζιστικής πολεμικής μηχανής στο Νησί. Ολόκληρη η υφήλιος παρακολουθούσε έναν λαό με κύριο όπλο το θάρρος του να αντιστέκεται στον ως τότε αήττητο κατακτητή. Η στρατηγική θέση του νησιού και η θέληση του λάου του για την ελευθερία βοήθησαν στην απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας και το τέλος του ναζισμού.

Αυτή η μέρα μας δίνει δύναμη, κουράγιο και ελπίδα να ξεπεράσουμε τη δική μας κρίση. Να φτάσουμε στη λευτεριά μακριά από τους ξένους δανειστές. Να αποκαταστήσουμε αξίες και ιδανικά που έχουν θυσιαστεί. Να θεμελιώσουμε ένα Κράτος ισχυρό, υγιή και βιώσιμο. Οι καθημερινοί αγώνες και οι επίπονες θυσίες όλου του λαού θα μας οδηγήσουν στην εθνική αξιοπρέπεια. Να μπορούμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα έθνος ανεξάρτητο όπως αυτό που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας. Η ευθύνη είναι για όλους μας μεγάλη και η πορεία δύσκολη. Αγώνες, επαναστάσεις και πόλεμοι της ιστορίας μας, μας εμπνέουν να μείνουμε ενωμένοι και να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες, διεκδικώντας προοπτική και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

Η Κρήτη είναι ένα από τα ιστορικότερα κομμάτια της Ελλάδας. Από την αρχή της ιστορίας της ως τις μέρες μας διαμόρφωσε σημαντικό ρολό στην πορεία της χώρας μας. Ο Ελληνικός πολιτισμός και η ιστορία του έχουν βαθιές ρίζες στο νησί. Η πορεία όμως δεν υπήρξε πάντοτε κοινή από τους Σαρακηνούς, τους Ενετούς μέχρι και τους Τούρκους το νησί γνώρισε ένα πολυτάραχο περιβάλλον κατακτητών.

Ένας από τους τελευταίους και πιο μακρόπνοους ζυγούς ήταν αυτός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά την σκληρότητα και την βαναυσότητα των κατακτητών και την προσπάθεια να αλλοιώσουν  την εθνική ταυτότητα του κάθε Κρητικού, ο πατριωτισμός και η δίψα για ελευθερία δεν έσβησαν. Οι επαναστάσεις του 1841, 1858, 1866, 1877 και 1889 αποτελούν έμπρακτα παραδείγματα αυτού του πόθου της ένωσης με το Ελληνικό κράτος και ταυτόχρονα ορόσημα ανδρείας και θάρρους του κρητικού λαού. Η αντίσταση απέναντι σε ένα κατακτητή άρτια εξοπλισμένο και έτοιμο να πνίξει με αίμα τον αγώνα αυτό, συγκίνησαν την Ευρωπαϊκή Κοινή γνώμη της εποχής που άρχισε να βλέπει με άλλο μάτι το κρητικό ζήτημα.

Από μια τέτοια περίοδο κρίσης ξεπήδησαν  ηγέτες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος που με τις πράξεις τους μέσα και έξω από το νησί οδήγησαν το αρχικά αυτόνομο κράτος της Κρήτης στην Ένωση με το Ελληνικό την 1^η Δεκεμβρίου του 1913. Η συμβολή της Κρήτης και η σημασία της προσάρτησης της δεν έληξαν εκείνη τη μέρα αλλά συνεχίζεται ακόμα και σήμερα όπου η κρητική φιλοξενία, η κουζίνα και η ζεστασιά των ανθρώπων της είναι ταυτισμένα με την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, ένας περήφανος λαός με παράδοση, ιστορία και πολιτισμό.