''Λεφτά δεν υπάρχουν''! Από τώρα;

Παναγιώτης Μαυροειδής

Οι πολίτες θεωρούν πως, όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα δώσει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Αλήθεια, λεφτά υπάρχουν;

‘’Λεφτά δεν υπάρχουν. Αντίθετα, τα δημόσια έσο­δα καταρρέουν, ο προϋπολογισμός έχει εκτροχιαστεί, το Δημόσιο κινδυνεύει να κάνει γενι­κευμένη στάση πληρωμών σε επιχειρήσεις και πολίτες, ενώ πληρώνει τους δανειστές του και οι κρατικές υπηρεσίες τελούν υπό διάλυση. Η πρώτη προσπάθεια που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανασυγκροτήσει το κράτος και να αντλήσει πόρους με μια γενναία, δίκαιη αναδιανομή πλού­του. Στο πλαίσιο αυτό, θα επαναφέρουμε τον κα­τώτατο μισθό και την κατώτερη σύνταξη στην πρότερη κατάσταση και από εκεί και πέρα θα ξε­κινήσουν σταδιακά αυξήσεις σε μισθούς και συν­τάξεις, σε συνάρτηση με τις αναπτυξιακές επι­δόσεις της οικονομίας, προκειμένου να φτά­σουν σε επίπεδα ανθρώπινης και αξιοπρεπούς διαβίωσης’’. (συνέντευξη Π. Λαφαζάνη σε METROWEEKEND, 26-27/5/12).

 

Ο  εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, διευκρινίζει λοιπόν ότι ‘’λεφτά δεν υπάρχουν’’, μην περιμένετε αυξήσεις και ανάκτηση εισοδήματος, τουλάχιστον άμεσα.

Και καλά ας πούμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να περιμένουν από μια ‘’κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά’’, μια ανακούφιση, καθότι θα έχει βρεί (ως συνήθως) τα ταμεία άδεια.

Από και ως που όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, απαντά και για λογαριασμό ποιών ότι ‘’δεν υπάρχουν λεφτά’’, ούτε στον ιδιωτικό τομέα; Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει αυτό, όχι μόνο για την στάση και την πρόθεση μιας κυβέρνησης, αλλά κυρίως για την αποθράσυνση των εργοδοτών και την αποθάρρυνση   των εργατικών διεκδικήσεων;

Η μόνη δέσμευση που τίθεται τελικά είναι ότι: ‘’Θα επαναφέρουμε τον κα­τώτατο μισθό και την κατώτερη σύνταξη στην πρότερη κατάσταση’’. Μιλάμε για τον ιδιωτικό τομέα πάντα.

‘’Κάτι είναι και αυτό’’,  θα πει κάποιος; Σωστά. Τι είναι όμως;

Ας δούμε πως βλέπει το θέμα ο ΣΕΒ. Με δική του πρωτοβουλία, έχει θέση το ίδιο ζήτημα που ανακάλυψε ο  ΣΥΡΙΖΑ

''Συγκεκριμένα ο ΣΕΒ δηλώνει έτοιμος να συζητήσει μέτρα που αφορούν την κατάργηση της πρόσφατης νομοθετικής διάταξης που προβλέπει τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% για τους μόνιμα απασχολούμενους και την επαναφορά της παράτασης ισχύος των ΣΣΕ (μετενέργεια) από τους 3 στους 6 μήνες από τη λήξη τους, όπως ίσχυε προηγουμένως.'' (http://www.express.gr/news/finance/605746oz_20120524605746.php3)

 Γιατί άραγε είναι τόσο κουβαρντάδες;

''Ταυτόχρονα όμως ζητεί να εξετασθεί το ζήτημα της προσαρμογής του μέσου κόστους εργασίας σε επιχειρήσεις που σήμερα κινδυνεύουν από τη διαρκώς οξυνόμενη κρίση, για τις αμοιβές από συμβάσεις οι οποίες περιλαμβάνουν πολλαπλά πρόσθετα επιδόματα και παροχές.'' (http://www.express.gr/news/finance/605746oz_20120524605746.php3)

Τώρα το πλησιάζουμε κάπως το θέμα: Διατήρηση ή και αύξηση του κατώτατου μισθού, μείωση του μέσου μισθού.

Άρα ισοπαλία;

Όχι φυσικά, καθότι τον κατώτατο μισθό λαμβάνουν το 13% των εργαζομένων μόνο.

Μη βιαστεί κανείς να πει ότι κατά 13% κερδίσαμε (οι πιο φτωχοί) και κατά 87% χάσαμε (οι πιο ''πλούσιοι''), διότι θα μας κυνηγήσει όποιος ξέρει τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής.  

Κάναμε μερικές  απλές πράξεις, με τα παρακάτω δεδομένα και ορισμένες μετριοπαθείς κάνοντας υποθέσεις:

• κατανομή του ύψους των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από παλιότερες μελέτες της ΓΣΕΕ (αριθμός εργαζομένων ανά κλιμάκιο/επίπεδο καθαρών αποδοχών)
• αύξηση κατά 22% του κατώτατου μισθού, για το 13% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα. Μιλάμε για επαναφορά στα προηγούμενα επίπεδα. Στην ουσία δεν θα υπάρξει τέτοια αύξηση συνολικά, διότι απλούστατα η μείωση κατά 22% δεν έχει γίνει παντού, αλλά το παραβλέπουμε.
• μείωση στο ίδιο ποσοστό του μέσου μισθού για το 87% των  εργαζομένων που αμείβονται με μισθούς μεγαλύτερου του κατώτατου μισθού.

Τι προκύπτει από τους υπολογισμούς αυτούς;

Μια   μεταφορά πόρων από τους εργαζόμενους στους επιχειρηματίες 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως!

Συνεπώς όχι μόνο ‘’κάτι είναι αυτό’’, αλλά είναι πολύ σοβαρό να το καταπιούμε αμάσητο:  Μιλάμε για μια γενική γραμμή ξεθεμελίωσης των μισθών.

Μην τολμήσει να προκαλέσει κανείς μιλώντας για ‘’σχετική δικαιοσύνη’’ μέσα στους εργαζόμενους.  Ο  μισθός του εργαζόμενου των 1300 ευρώ, του νέου με τα 500 ευρώ, του άνεργου με τα 380 και του συνταξιούχου με το επίπεδο κηδείας ως σύνταξη, στο ίδιο σακκούλι της μάχης για την επιβίωση μπαίνουν σε κάθε οικογένεια.

Αν συζητούνται και μαγειρεύονται όλα αυτά,  την ίδια στιγμή ως εργαζόμενοι και ως αριστερά  θα πανηγυρίζουμε ότι νικήσαμε κιόλας;

Μήπως είναι λογικό να σκεφτούμε ότι προηγείται ένα πάγωμα της γενικής πτώσης των μισθών έναντι μιας γενικής αύξησής τους; Λογικό δεν θα ήταν;

Είναι όμως πράγματι η αύξηση των μισθών στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ,  σε ένα δρόμο σύγκρουσης με το κεφάλαιο και με στόχο την ανακατανομή του πλούτου;

Σύμφωνα με τον Γ. Σταθάκη, αυτό πού είναι στην ατζέντα δεν είναι  το ερώτημα ‘’πάγωμα της πτώσης ή  αύξηση;’’, αλλά το ερώτημα ‘’πάγωμα της πτώσης ή  μείωση;’’

Διαβάστε σχετικά:

‘’Στις σημερινές συνθήκες προέχει το “πάγωμα” και όχι η μείωση των μισθών και δημόσιων δαπανών και η αποτροπή της περαιτέρω ύφεσης με κάθε μορφής πρόσφορο και έκτακτο μέτρο’’. (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=691383)

Φυσικά σαν ριζοσπάστης αριστερός δεν προτείνει το χειρότερο (μείωση), αλλά το καλύτερο (πάγωμα)

Είναι και αυτό επίσης κάτι…

ΥΓ1: η γενικότερη παρέμβαση του Γ. Σταθάκη με αυτό το άρθρο πρέπει να προσεχτεί , καθώς για πρώτη φορά μπαίνει στη συζήτηση από μεριάς ΣΥΡΙΖΑ ατζέντα ‘’δημοσιονομικής προσαρμογής.

ΥΓ2: Οι αναφορές μας στα δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά σημαίνει απόδοση ιδιαίτερων προσωπικών λαθεμένων τοποθετήσεων  ή αστοχιών. Αντίθετα, επειδή και οι δύο,  κάθε άλλο παρά διακρίνονται για δημαγωγία ή ανεντιμότητα, αποκαλύπτονται τα πραγματικά όρια του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ στη νέα περίοδο.