Ενότητα των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς

Άγγελος Χάγιος

Η εκλογική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημαντικό στοιχείο των ευρωεκλογικών αποτελεσμάτων. Εξασφαλίστηκε ωστόσο όχι σε συνθήκες ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μαζικής καταδίκης των αστικών κομμάτων εξουσίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «πρώτη φορά Αριστερά» δεν απέδειξε την ικανότητά του να διεμβολίζει τη συντηρητική παράταξη. Είχε μια προπαγανδιστική χρησιμότητα ως συμβολισμός και ως πίεση στην υπόλοιπη Αριστερά, ειδικά την αντικαπιταλιστική. Αυτό, δυστυχώς, συνδυάζεται με την επιδίωξη «αυτοδυναμίας» όχι με όρους κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά με το μπόνους των 50 εδρών. Με την αναζήτηση στηριγμάτων μέχρι και τη λεγόμενη πεφωτισμένη Δεξιά. Με τον εφησυχασμό του λαού για την επερχόμενη όξυνση της ταξικής πάλης και την επιχειρούμενη ανασυγκρότηση του αστικού συνασπισμού εξουσίας.

 

Πρώτη φορά η κομμουνιστική Αριστερά ήταν «πρώτη» στην κοινωνία την περίοδο της ΕΑΜικής επανάστασης. Οι λαογέννητοι θεσμοί της ΕΑΜικής Ελεύθερης Ελλάδας αποτελούν πραγματικό σημείο αναφοράς απάντησης στο ζήτημα της εξουσίας. Όχι με όρους αστικής ανάθεσης, αλλά άσκησής της από τον ίδιο τον λαό με τις μορφές που έχτισε ο ίδιος μέσα στον αταλάντευτο αγώνα του. Ταυτόχρονα, αξιολογούμε την εμπειρία συνύπαρξης της Αριστεράς στην κυβέρνηση με αστικές δυνάμεις στο πλαίσιο του συστήματος κυριαρχίας τους. Πρέπει να αποτιμηθεί το αποτέλεσμα τόσο της συγκυβέρνησης ΚΚΕ/ΕΑΜ με τον Γ. Παπανδρέου το 1944 όσο και των κυβερνήσεων συνεργασίας με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ τη διετία 1989-1990. Εντελώς πρόσφατα είχαμε τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Ποια είναι τα πολιτικά όρια της συστημικής Αριστεράς από τη ριζοσπαστική Αριστερά, όταν βλέπουμε την επιδίωξη κάποιων απ’αυτές τις δυνάμεις να συγκυβερνήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ;

 

Το ζήτημα της Αριστεράς δεν είναι θέμα αυτοχαρακτηρισμού, ούτε ζήτημα διάταξης σε ένα υποβαθμισμένο και υποτελές στη βούληση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου Κοινοβούλιο. Και ακόμη περισσότερο στο Ευρωκοινοβούλιο! Η αριστερή πολιτική νοείται μόνο ως πολιτική υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης και κατά της οικονομικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης της κοινωνικής πλειονότητας μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο. Η Αριστερά είναι εξ ορισμού αντικαπιταλιστική από την άποψη της κοινωνικής στόχευσής της και επομένως ανατρεπτική και επαναστατική σε ό,τι αφορά τον δρόμο της απέναντι στο σύστημα και την τάξη που επιβάλλονται σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο με την οικονομική και πολιτική βία. Αριστερά και αριστερή πολιτική στην Ελλάδα είναι έννοιες συνώνυμες με την κατάργηση των μνημονίων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ηγεμονικών δυνάμεων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, με την πλήρη απασχόληση, τον δημόσιο κοινωνικό όφελος, τη δημοκρατία και ελευθερία στην παραγωγή και την κοινωνική ζωή, που προϋποθέτουν ανατροπή της καπιταλιστικής κυριαρχίας, της φυλακής της ευρωζώνης, της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

 

Αναζήτηση άσκησης «αριστερής πολιτικής» μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όχι μόνο διακηρύχτηκε και άλλοτε, αλλάδοκιμάστηκε με τραγικές συνέπειες τόσο για τα εργατικά λαϊκά στρώματα όσο και για την Αριστερά και τη στρατηγική της. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι το πλέον πρόσφατο. Οι αντίστοιχες παλιότερες εμπειρίες σε Ιταλία και Γαλλία δεν οδήγησαν στην κατάταξη της Αριστεράς σε συστημική δύναμη και την έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας από την Ακροδεξιά;

 

Οι κομμουνιστές και η επαναστατική Αριστερά δεν συμμετέχουν σε τέτοιες κυβερνήσεις. Με όπλο ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, χωρίς αναμονή, και ειδικά στην αρχική φάση, θα αξιοποιούνται τα όποια αντιφατικά χαρακτηριστικά των κυβερνήσεων αυτών, η σχετική αστάθειά τους, η απόστασή τους από τα αντικειμενικά συμφέροντα του λαού που τις ψήφισε, ώστε με την ανεξάρτητη, μαζική, ανένδοτη δράση του λαού είτε να επιβάλλονται και να υπερασπίζονται φιλολαϊκά μέτρα και κατακτήσεις, είτε να ματαιώνονται και να ανατρέπονται τα αντεργατικά, φιλοσυστημικά, φιλοΕΕ μέτρα.

 

Ο άμεσος στόχος της ανατροπής της αντεργατικής αντιλαϊκής λαίλαπας και του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-Ε.Ε.-κεφαλαίου απαιτεί την ενότητα δράσης των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς για την οικοδόμηση ενός αγωνιστικού εργατικού και λαϊκού μετώπου ρήξης-ανατροπής, μιας μαχητικής συμπαράταξης για πολιτικό αγώνα και κίνημα που θα αλλάξει την ατζέντα και θα ανοίξει τον δρόμο να πάμε αλλιώς.

 

*Μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Πηγή:Εφημερίδα των Συντακτών

---

Η ομιλία του Ά. Χάγιου στον ένα χρόνο από τον αγώνα της ΕΡΤ

---

Η ομιλία του Άγγελου Χάγιου στη συγκέντρωση έξω από το Ραδιομέγαρο στις 11.6.2014, στον ένα χρόνο από τον ηρωικό αγώνα της ΕΡΤ

(συνθήματα: «Γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όλοι στο δρόμο, στο δρόμο του αγώνα»)

Το δρόμο του αγώνα μας τον δίδαξαν πριν ένα χρόνο οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Ποιος φανταζόταν ότι μπορούσε να γίνει πράξη, το σύνθημα: «Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Ότι μπορούν να παράγουν ενημέρωση ανεξάρτητη από διευθυντές, από υπουργούς και από τα μεγάλα συμφέροντα. Αυτός ο ηρωικός αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ, σήμερα είναι σε μια κρίσιμη καμπή.

Μαζί με τις καθαρίστριες, μαζί με τους διαθέσιμους, αυτούς που πάνε για απόλυση, είναι το μεγάλο ποτάμι που μπορεί αν ενωθεί, και μπορεί να ενωθεί, να ανατρέψει αυτή τη μαύρη λαίλαπα στη ζωή μας, το μαύρο στην ΕΡΤ, το μαύρο στις δουλειές μας, την ανεργία, τη φτώχεια. Αυτός είναι ο δρόμος που εμείς ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύουμε, και προτείνουμε, μέσα σ’ αυτόν το δρόμο του αγώνα, να υπάρξει η πιο πλατιά ενότητα όλων των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της αριστεράς.

Δεν περιμένουμε εκλογές για να λύσουμε τα προβλήματά μας. Τα προβλήματα θα τα λύσουμε μεοργανωμένο, λαϊκό, ανυποχώρητο αγώνα, στον οποίο αγώνα θα καταλάβουμε, θα κατακτήσουμε όλα όσα μας αφαιρούν.

Ο πλούτος που παράγεται σ’ αυτόν τον τόπο, η δημόσια τηλεόραση, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, το νερό, η ενέργεια, ανήκουν στους εργαζόμενους, ανήκουν στο λαό. Αυτήν την προοπτική δείχνουν σήμερα οι αγώνες της ΕΡΤ, οι αγώνες των καθαριστριών, οι αγώνες στην εκπαίδευση, οι αγώνες στα υπουργεία και στους ΟΤΑ, που αρνούνται τις απολύσεις.

Με αυτήν την προοπτική σας καλούμε όλους και όλες, σήμερα, αυτή η ιστορική ημέρα ενός χρόνου ανυποχώρητου αγώνα, συμβολικού αγώνα, να γίνει ημέρα καμπής, ανασυγκρότησης του κινήματος, ενιαίου μετώπου αγώνα εναντίον της κυβέρνησης, της άθλιας κυβέρνησης που επιχειρεί να επιβιώσει και να δημιουργήσει και άλλη μαύρη ζωή σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας.

Με τον αγώνα να τους ανατρέψουμε και να ανοίξουμε μια προοπτική: Η Ελλάδα, ο τόπος μας, οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν έξω από τη φυλακή αυτής της άθλιας κυβέρνησης, του ολοκληρωτισμού, του μαύρου. Έξω από τη φυλακή του χρέους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έξω από τη φυλακή της μαύρης συμμαχίας και των επεμβάσεων σε βάρος της ζωής μας.

Ζήτω ο ηρωικός αγώνας της ΕΡΤ! Αυτός θα δικαιωθεί.

Ζήτω ο αγώνας των καθαριστριών. Ζήτω ο αγώνας όλων των διαθέσιμων και όλων όσοι δεν υποτάσσονται. Ζήτω, ζήτω η ενότητα δράσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων.

Η λύση θα δοθεί στους δρόμους. Η λύση θα δοθεί στους δρόμους του αγώνα. («..η χούντα δεν τελείωσε το ‘73») Και αυτή η κρίσιμη μέρα, η ιστορική μέρα, μας δίνει αυτό το πρόσημο. Οι χούντες ανατρέπονται με ηρωικό μαζικό λαϊκό αγώνα.

Κάτω η χούντα, το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοσίας, Ευρωπαϊκής Ένωσης και δανειστών.
Ζήτω η απελευθέρωση των εργαζομένων από όλα τα δεσμά, από όλες τις καταπιέσεις και από ολόκληρο των ολοκληρωτισμό.

Καλή συνέχεια, να είστε καλά.