Απάντηση του Δ. Πλαταρά στην επιστολή του συμπολίτη μας

Θα ήθελα να απαντήσω στο εν προκειμένω δημοσίευμα, μόνον όσον αφορά το άτομό μου.  Όντας συνταξιούχος του Ελληνικού Δημοσίου αλλά και απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού έχω να παρατηρήσω με το θάρρος της επώνυμης τοποθέτησης τα κάτωθι, όχι όμως λειτουργώντας ανώνυμα, διότι στην πόλη μας όλοι είμαστε γνωστοί μεταξύ μας και λίγο πολύ γνωρίζουμε εις έκαστος το ποιον και την πορεία του καθενός στην κοινωνία:

1.    Μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας και έχοντας κάνει πάνω από 800 36ωρες υπηρεσίες (βάρδιες) στην καριέρα μου χωρίς να έχω αμοιφθεί για αυτές, αλλά και χωρίς να εδικαιόμουν ημέρα ανάπαυσης όπως γίνεται με όλους τους εργαζόμενους (είτε είναι μισθωτοί είτε ελεύθεροι επαγγελματίες).  Άραγε σε πόσον επιπλέον ασφαλιστέο χρόνο αντιστοιχούν αυτές οι επιπλέον ώρες εργασίας και μάλιστα άνευ αμοιβής; 

Το Ελληνικό Κράτος βεβαίως, κατανοώντας αφενός αυτή την αδικία μερίμνησε την ευεργετική διάταξη της δυνατότητας προώρου συνταξιοδοτήσεως για τους στρατιωτικούς (όπως είχε επίσης, αναιτίως αν θέλετε, κάνει με τους διδασκάλους, τους καθηγητάς, τους τραπεζικούς, τους υπαλλήλους του ΟΤΕ και τόσους άλλους).

2.    Αναρίθμητες οι υπερωριακές ώρες απασχόλησης που το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και τα υπόλοιπα Σώματα νομίζω «βάφτιζε» προώθηση εργασίας για την αντιμετώπιση πάγιων υπηρεσιακών αναγκών αλλά και για να έχει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το μεγαλύτερο ποσοστό του Πολεμικού μας Στόλου και πάλι φυσικά άνευ αμοιβής.

3.    Στην 25ετή καριέρα μου, μετατέθηκα μακράν Αθηνών 4 φορές, με ότι συνέπειες είχε αυτή η μετάθεση στον οικονομικό τομέα (ενοίκιο κατοικίας, μεταφορικά κλπ), στην ποιότητα ζωής της οικογενείας μου και τόσα άλλα.

4.    Κατά την διάρκεια των θερινών μηνών, ήταν αναρίθμητες οι φορές μου μετέβην σε πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής αλλά και της Κορινθίας, όπως επίσης και στον Νομό Χανίων, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία και φυσικά άνευ αμοιβής.

Όσον αφορά την τοποθέτηση του συγγραφέως του εν λόγω κειμένου περί «αυτόκλητων σωτήρων», προσωπικώς δεν ζήτησα να σώσω κανέναν ή μήπως θα έπρεπε να μην έχω το θάρρος της γνώμης αλλά και την ελευθερία του λόγου; Αυτό αληθινώς μου συνιστάται; Να μην μιλώ; Μάλλον έχει ξεμείνει σε παλαιά χρόνια, ενδεχομένως πέτρινα, όπου ότι ενοχλούσε το σύστημα το φίμωναν και το έστελναν για καλλιέργεια γης και αναμόρφωση σε κάποιο ξερονήσι.  Ε, όχι αυτό δεν πρόκειται να το κάνω, τουλάχιστον όσο ανασαίνω, θα εκφράζω την σκέψη μου ελευθέρως και δημοσίως.

Πολιτικός άλλωστε είναι ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.  Το αντίθετο είναι ο ιδιώτης, λέξη η οποία έδωσε την ρίζα στην αγγλική λέξη idiot.  Όχι κύριε, ούτε ιδιώτης θα γίνω, ούτε για σας ούτε για κανέναν άλλον.  Ιδιώτες και αποτραβηγμένους στα του οίκου μας μόνο μας θέλει το ΣΥΣΤΗΜΑ.  Είστε μήπως μέρος του συστήματος;

Για τους χαρακτηρισμούς «αντιπαραγωγικός, ευθυνόφοβος, κακοδιάθετος και τεμπέλης» σας τους επιστρέφω επειδή νομίζω σας αξίζουν δεδομένης, κυρίως ειπείν, της ανωνυμίας σας. 

Τέλος είμαι ειλικρινώς στην διάθεσή σας για έναν εποικοδομητικό διάλογο, ακόμη και εκ του σύνεγγυς, αφήνοντας βεβαίως κατά μέρος τις γενικεύσεις και κάνοντας χρήση, το κατά δύναμη, πραγματικών στοιχείων και στοχευμένων παρατηρήσεων.

Δημήτριος Πλαταράς

Υ.Γ. σας επισυνάπτω άρθρο που είχα δημοσιεύσει στον τοπικό τύπο προ καιρού σε σχέση με την διεπαγγελματική έριδα που εντέχνως διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια από τα ΜΜΕ.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι βρισκόμαστε στο επίκεντρο της σοβαρότερης οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε η Ελλάδα μεταπολεμικά.  Ο συνδυασμός των επιπτώσεων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των κατά συρροή λαθών των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων διόγκωσε το δημοσιονομικό πρόβλημα της πατρίδος μας σε μη διαχειρίσιμο μέγεθος.  Οι αιτίες; Πολλές και πολυσχιδείς.  Οι φταίχτες; Δύσκολο μα και πολύ εύκολο να στοχοποιηθούν.  Αυτή η λεκτική αντίφαση οδηγεί σε θεατρινισμούς και ακατάσχετη αδολεσχία τα ΜΜΕ.  Tα MME διαρκώς χρησιμοποιούν για την επίρριψη ευθυνών την αντωνυμία «αυτοί» αντί να χρησιμοποιούν στοχευμένες περιγραφές.  Φυσικά και συμφωνώ, όπως πιστεύω κι ο καθένας στο τεκμήριο της αθωότητος, όμως εδώ έχουμε «ΕΓΚΛΗΜΑ», καθώς επίσης και τους εκτελεστές, οι οποίοι βρίσκονται ανάμεσα σε όσους διοίκησαν αυτή την θαυμάσια χώρα τα τελευταία χρόνια.  Εκεί σίγουρα βρίσκονται οι ένοχοι.  Μπροστά λοιπόν στο τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι ταγοί μας ακολουθούν την γνωστή βρετανική ρήση «διαίρει και βασίλευε».  Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου μεταξύ των επαγγελμάτων, ενός, επιτρέψατέ μου τον νεολογισμό,  διεπαγγελματικού πολέμου.  Τα ΜΜΕ αποτελούν τον συνήγορο του διαβόλου, εν προκειμένω της Κυβέρνησης ή αλλιώς το μακρύ χέρι αυτής.  Δια της κατάλληλης προπαγάνδας, ψάχνουν να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα στις διάφορες επαγγελματικές τάξεις (όπως εύστοχα έχει τονίσει ο Νόαμ Τσόμσκυ «..η προπαγάνδα στα δημοκρατικά καθεστώτα παίζει το ρόλο που παίζει το κλομπ στα απολυταρχικά καθεστώτα»).  Η προπαγάνδα αρχίζει με τους  υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους.  Έτσι πατούν την μπανανόφλουδα τα λοιπά επαγγέλματα κι αρχίζουν να κατηγορούν αυτούς για όλα τα δεινά χωρίς να εξετάζουν την γενεσιουργό αιτία της υπερπλήρωση των θέσεων.  Ποιο άραγε αποφασίζουν για την υπερπλήρωση; Για ποιο λόγο; Μήπως για ψηφοθηρία;  Μετά ακολουθεί η προπαγάνδα κατά των ελευθέρων επαγγελματιών.  Αυτοί φταίνε.  Δεν κόβουν αποδείξεις.  Αυτοί κατέστρεψαν την Ελλάδα.  Αμέσως τα λοιπά επαγγέλματα σπεύδουν να εναντιωθούν στους ελεύθερους επαγγελματίες.  Έτσι για άλλη μια φορά οι ελεύθεροι επαγγελματίες ενοχοποιούνται.  Η επιχειρηματικότητα γίνεται συνώνυμο της εγκληματικότητας.  Πρέπει να σταματήσουν να φοροδιαφεύγουν.  Κατανοητό, θεμιτό και δίκαιο.  Πρέπει πάντα να δηλώνουν τα πραγματικά εισοδήματά τους, χωρίς να αποκρύπτουν ούτε ένα λεπτό.  Είμαι απολύτως σύμφωνος με αυτό.  Όμως….. που είναι η συντεταγμένη πολιτεία να διασφαλίσει τους όρους του υγιούς ανταγωνισμού; Πως θα προστατευτεί ο υδραυλικός ας πούμε ή ο ψυκτικός από τον αθέμιτο ανταγωνισμό της μαύρης εργασίας; Πως θα αντιμετωπίσει το κομμωτήριο την πλανόδια και χωρίς άδεια κομμώτρια; είναι δυνατόν να εξομοιωθούν οι συντελεστές παραγωγής (έξοδα) ενός νομίμου επαγγέλματος με τους συντελεστές παραγωγής της μαύρης και παράνομης εργασίας; Οι συντελεστές παραγωγής είναι λιγότεροι από 50% κι αυτοί προ φόρων.  Αν συνυπολογιστούν κι οι φόροι, έμμεσοι και άμεσοι, τοπικοί και κεντρικοί, τότε όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι την μαύρη εργασία επιβαρύνουν μόνο το ¼ περίπου των συντελεστών παραγωγής και φόρων σε σχέση με την νόμιμη εργασία που παρέχουν οι νόμιμοι ελεύθεροι επαγγελματίες.  Πως όμως ζητά η πολιτεία από αυτούς να είναι νόμιμοι και με πλήρη φορολογική συνείδηση, όταν το ίδιο το κράτος λόγω εγγενών αδυναμιών «ενθαρρύνει» θα λέγαμε την μαύρη εργασία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό κάνοντας τα «στραβά μάτια»;  Αποθαρρύνει με την πρακτική αυτή τους νέους, ούτως ώστε να μην γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, τουλάχιστον όχι νόμιμοι..

Σεβόμενος τον χώρο που μου παρέχεται στην φιλόξενη τούτη εφημερίδα δεν θα επεκταθώ περαιτέρω και θα τελειώσω τις σκέψεις μου εδώ λέγοντας ότι όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου πρέπει να σεβαστούμε τους νόμους της πατρίδος μας.  Περιμένουμε όμως από τους ταγούς της πολιτείας μας να πράξουν πρώτα αυτοί το ίδιο, κάνοντας την αναγκαία κάθαρση στα του «οίκου μας» (διότι η πολιτική σκηνή του τόπου ανήκει σε όλους εμάς και όχι αποκλειστικά σε αυτούς) και στέλνοντας στην φυλακή όλους τους επίορκους.  Αν δεν το κάνουν και μάλιστα σύντομα, φοβάμαι ότι η κοινωνία μας θα οδηγηθεί σε αποδόμηση και οι πολιτικοί θα γίνουν αελλόποδες για να γλυτώσουν.