Από τι ακριβώς ‘’θα ξεβρομίσει ο τόπος’’ με ψήφο στη Χρυσή Αυγή;

Κώστας Γούσης*, Παναγιώτης Μαυροειδής**

Μετράμε ήδη ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και άλλο μισό εκατομμύριο ανθρώπων  που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται. Θλιβερή είναι και η εικόνα των κλειστών μαγαζιών στα κέντρα όλων των πόλεων, από την Αθήνα έως την απομακρυσμένη επαρχία. Είναι αφόρητη η πραγματικότητα των χρεών, των απλήρωτων λογαριασμών, των αδιεξόδων, του φόβου και της αίσθησης ανασφάλειας κι ασφυξίας που με λόγια, δύσκολα περιγράφεται.

Να γιατί ξεχειλίζει ο  θυμός. Είναι η διάψευση των ελπίδων. Φουντώνει ο ορμή για εκδίκηση ενάντια στην κοροϊδία και το ψέμα. Τμήμα ενός τέτοιου κόσμου του μόχθου, αλλά και της απόγνωσης στρέφεται στη Χρυσή Αυγή θεωρώντας πως έτσι στέλνει ένα μήνυμα στο πολιτικό σύστημα ψηφίζοντας ‘’ακραία’’ και τιμωρώντας τους ‘’αλήτες προδότες πολιτικούς’’.

Πρέπει όμως να αναδειχθούν  οι αιτίες, να  τσακιστούν  τα προβλήματα στη ρίζα τους. Σ’ αυτό το πεδίο οφείλουμε να κρίνουμε αυστηρά το φασιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής και να δούμε τι απαντήσεις δίνει και σε ποια σχέδια εντάσσεται.

Πάγκαλος και Χρυσή Αυγή ενοχοποιούν το λαό για την κρίση

 

Σε ένα πρόσφατο κείμενο αναρτημένο στο site της Χρυσής Αυγής επιχειρείται η ‘’αποδόμηση της αντι-μνημονιακής ρητορείας της αριστεράς’’. Σε μια διατύπωση που θυμίζει πολύ το λαομίσητο Πάγκαλο το κείμενο αναφέρει[1]: «Σύμφωνα με το δεύτερο ζωτικό ψεύδος, για την άθλια κατάσταση της οικονομίας μας πταίουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς. Η αναχρονιστική Αριστερά, επειδή ακριβώς θεωρεί τα νοσηρά και εκφυλιστικά συμπτώματα της ελληνικής κοινωνίας, που οδήγησαν στην κρίση, όχι ως παθογένειες που πρέπει να εκριζωθούν αλλά ως οιονεί αρετές της, αθωώνει το κοινωνικό σώμα από τις ευθύνες του, ενοχοποιώντας αποκλειστικά και γενικευτικά τους συνήθεις και νεφελώδεις υπόπτους, τον καπιταλισμό, τους πλουτοκράτες, την Ευρώπη». 

Αυτή η διατύπωση είναι αποκαλυπτική και δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική περίοδος  που  εμφανίζεται. Η γνώμη μας είναι πως η Χρυσή Αυγή δίνει δημόσια διαπιστευτήρια  στο σύστημα σε σχέση με το σε ποια κατεύθυνση θα χρησιμοποιήσει την εκλογική της δύναμη αν αυξηθεί.

Οι κομμουνιστές γνωρίζουν ότι οι φασίστες ιστορικά ήταν και είναι βαρύ όπλο και το  ύστατο στήριγμα του συστήματος την περίοδο της κρίσης.

Γνωρίζουμε όμως και   δεν υποτιμούμε πως υπάρχει  και κόσμος, χωρίς πολιτική πείρα και ιστορική γνώση,  που  αυταπατάται  ότι  ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή, ‘’τιμωρεί το σύστημα’’. Δε θεωρούμε «χαμένη υπόθεση» αυτόν τον κόσμο. Μπορούμε να τον πείσουμε πως με ψήφο στη Χρυσή Αυγή όχι απλά δεν τιμωρεί το σύστημα, αλλά βγάζει μόνος του τα μάτια του.

Όλοι μαζί τα φάγαμε;

Προφανώς, ειδικά όσοι απεγκλωβίζονται σήμερα από τα κόμματα του μνημονίου έχουν συναίσθηση των ευθυνών τους για την κατάσταση που συντηρούσαν με τα ποσοστά που έδιναν στο δικομματισμό για τόσο χρόνια. Όμως, όταν ο Πάγκαλος ή η Χρυσή Αυγή λένε πως ''φταίμε όλοι'' οφείλουμε να σκεφτούμε πολύ από ποια σκοπιά το λένε και ποιους τελικά δικαιώνουν. Για τον Πάγκαλο τα πράγματα είναι ολοφάνερα και η άθλια προπαγάνδα του έχει χρεοκοπήσει από καιρό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δημόσιες εμφανίσεις του είναι αιτία πολέμου καθώς ο λαός θεωρεί ανεπιθύμητο αυτόν που θέλει το λαό ‘’και δαρμένο και φταίχτη’’. Με τη Χρυσή Αυγή όμως τα πράγματα φαίνονται σε πολλούς με την πρώτη ματιά πιο μπερδεμένα αφού ο λόγος της παρουσιάζεται σαν αντισυστημικός, όπως και τα συνθήματά της. Για να δούμε λοιπόν:    

Δεν φταίει λοιπόν ο  καπιταλισμός, οι πλουτοκράτες και η ΕΕ;

Ας ξεκινήσουμε ανάποδα εξετάζοντας την Ευρώπη, μετά τους έλληνες πλουτοκράτες και στο τέλος τον καπιταλισμό, για να δούμε αν αποτελούν ιδεοληψία της αριστεράς, όπως ισχυρίζονται τα κείμενα που πλασάρει η Χρυσή Αυγή, ή αν όντως η  αναφορά στην ΕΕ, το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό είναι απαραίτητη για να καταλάβουμε ποιος φταίει για την κατάσταση και πως θα την αλλάξουμε.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει ή δεν έχει σοβαρότατες ευθύνες για το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, όταν επέβαλε την καταστροφή των καλλιεργειών και καταλήξαμε σήμερα να εισάγουμε λεμόνια από την Αργεντινή; Αυτή δεν αποφάσισε  να κλείσουν τα εργοστάσια ζάχαρης ή να περιορίσουν δραματικά την παραγωγή τους και σήμερα να εισάγουμε ζάχαρη από τη Γερμανία;  Στο εξής, ακόμη χειρότερα, θα είναι η μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα ελέγχει τους εθνικούς κρατικούς προϋπολογισμούς και θα επιβάλλει τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων.   Είναι ή όχι το σύμφωνο για το Ευρώ που γράφει φαρδιά πλατιά ότι οι μισθοί μας θα καθορίζονται με βάση τους ανταγωνιστές της ΕΕ, δηλαδή την Ινδία και την Κίνα; Το κατηγορητήριο απέναντι στην ΕΕ από μεριάς της αντικαπιταλιστικής αριστεράς,  δεν είναι καθόλου νεφελώδες, αλλά απολύτως τεκμηριωμένο. Η Χρυσή Αυγή αντίθετα λέει πως ‘’κακώς μπήκαμε στην ΕΕ, αλλά τώρα είναι λάθος να φύγουμε’’. Λέει λοιπόν ορισμένες γενικές ιδεολογικές μπούρδες, αλλά πολιτικά στηρίζει τους προστάτες του κεφαλαίου και εχθρούς του λαού.

Ποιά συμφέροντα εκπροσωπούν οι ‘’αλήτες προδότες πολιτικοί’’; ποιόν και τί έχουν  προδώσει;

‘’Νεφελώδες και αόριστο’’ δεν είναι να τα βάζεις με την πλουτοκρατία, εννοώντας αυτούς που καρπώνονται τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι εργάτες του χεριού και του πνεύματος σ’ αυτόν τον τόπο. Νεφελώδες και αόριστο (αλλά και αρκετά πονηρό!), είναι να βρίζεις τους ''αλήτες προδότες πολιτικούς'', χωρίς να βγάζεις τσιμουδιά για τα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν και χωρίς να περιγράφεις τι ακριβώς πρόδωσαν. Τσιμουδιά για τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες που έχουν επενδύσει τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια και την Τουρκία γύρω στα 15 δις ευρώ για να επωφεληθούν από τα χαμηλά μεροκάματα, στέλνοντας τους εργαζόμενους της Ελλάδας στον καιάδα της ανεργίας. Τσιμουδιά για τα 1.900 υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών που έχουν ιδρυθεί στις χώρες των Βαλκανίων με 23.500 υπαλλήλους. Τσιμουδιά για το εφοπλιστικό κεφάλαιο που πριμοδοτείται με τις εξωφρενικές φοροαπαλλαγές τη στιγμή που επιφανείς Έλληνες εφοπλιστές διαγκωνίζονται με το Μπερλουσκόνι ποιος θα πρωτοπάρει βίλα στην Κυανή Ακτή όταν ο λαός μας πεινάει.

Γιατί τόση σιωπή από τη Χρυσή Αυγή για το ελληνικό κεφάλαιο, τις προκλητικά αντεργατικές επιλογές του και τις εξωφρενικές επιδείξεις του πλούτου που προέκυψε απ’ το μεγάλο φαγοπότι; Πόσο τζούφια είναι η ρητορεία ενάντια στη διαφθορά όταν περιορίζεται στους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους θλιβερούς υπαλλήλους του κεφαλαίου, και όχι στα οικονομικά συμφέροντα στα οποία βασίστηκε η διαφθορά ή στο σύστημα που θυσιάζει τα πάντα στο όνομα του κέρδους! ‘’Πταίουμε όλοι’’ άραγε για το πάρτι των Ολυμπιακών αγώνων και το τζογάρισμα των αποθεματικών ταμείων στο Χρηματιστήριο; Σε τι ακριβώς πίστευαν οι αστοί πολιτικοί και το πρόδωσαν; Τον μόνον που πρόδωσαν οι πολιτικοί που κυβερνούν ήταν τον εργαζόμενο, τον ψηφοφόρο που ψήφισε ΠΑΣΟΚ και βγήκε ΔΝΤ. Αυτούς που πραγματικά εξυπηρετούν οι πολιτικοί των κομμάτων του «μαύρου μετώπου» όχι απλά δεν τους πρόδωσαν, αλλά πασχίζουν να τους βγάλουν από την κρίση πατώντας επί των πτωμάτων του εργαζόμενου λαού. Για αυτούς τους ολιγάρχες του χρήματος, που ασελγούν με το φόβο της απόλυσης και της μείωσης των μισθών σε βάρος των εργαζομένων,  δεν βρίσκει  λόγο ‘’τιμωρίας και κρεμάσματος’’ η Χρυσή Αυγή…

Γιατί δεν τα βάζει με τους έλληνες κεφαλαιοκράτες η Χρυσή Αυγή;

Για τον ίδιο λόγο που στήριξε το βιομήχανο Μάνεση[2] ενάντια στον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών για το ψωμί τους. Γιατί η θέση του φασιστικού κόμματος είναι πως «δεν υπάρχουν τάξεις, υπάρχει πάνω απ’ όλα το Έθνος». Έτσι όμως δικαιώνουν τις επιλογές της ελληνικής  άρχουσας τάξης που έχει οδηγήσει να ταπεινώνεται καθημερινά το «έθνος των ανέργων, απλήρωτων, ανασφάλιστων ή κακοπληρωμένων» αυτής της χώρας. Για την οικονομική ολιγαρχία, το να στρέφεται ο θυμός μόνο ενάντια στους πολιτικούς είναι αυτή τη στιγμή το μικρότερο κακό, η δικλείδα ασφαλείας. Αυτό που τρέμουν οι έλληνες κεφαλαιοκράτες και η ΕΕ είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι η σωτηρία κι επιβίωσή του περνάει μέσα από τη σύγκρουση όχι μόνο με το σάπιο πολιτικό σύστημα, αλλά και  με τις βασικές επιλογές και την εξουσία του ελληνικού κεφαλαίου.

Οι δυο βασικές επιλογές σήμερα  των ολιγαρχών του πλούτου, είναι η πρόσδεση πάση θυσία στο άρμα του Ευρώ και της ΕΕ και η ένταση της εκμετάλλευσης της ντόπιας εργατικής δύναμης σε βαθμό εξαθλίωσης. Αυτές οι επιλογές εξηγούν  γιατί συμβαίνουν πολλά απ’ όσα βλέπουμε γύρω μας αλλά και φανερώνουν γιατί μ’ αυτές πρέπει να συγκρουστούμε για να αλλάξουν όσα ζούμε. Ας πάρουμε το παράδειγμα της ανεργίας. Η έκρηξη της ανεργίας δεν έτυχε. Ήταν στόχος για το ελληνικό κεφάλαιο, γιατί είναι προϋπόθεση για να υπάρχουν πολύ χαμηλοί μισθοί να υπάρχει θάλασσα ανεργίας για να μην μπορεί να διαπραγματεύεται κανένας. Ή θα δώσουμε τη μάχη να ανατραπεί αυτή η πολιτική προς όφελος μιας πορείας που να ανοίγει θέσεις εργασίας ή θα αυξάνεται διαρκώς η φτώχεια και τα παρεπόμενά της.  

Πόλεμος ενάντια στους φτωχούς  ή στη φτώχεια (και τους πλούσιους που ευθύνονται γι’ αυτή);

Χωρίς σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου δε θα δούνε οι ταπεινωμένοι αυτού του τόπου προκοπή όσες υστερικές κραυγές κι αν βγάλει η Χρυσή Αυγή. Όταν δεν προσανατολίζεις σωστά το προς τα πού θα κλωτσήσεις κινδυνεύεις να βάλεις αυτογκόλ. Γιατί αν δεις σαν εχθρό σου το διπλανό σου εξαθλιωμένο τότε δε θα επικρατήσει καν ο ισχυρότερος μεταξύ μας. Αντίθετα, θα χαθούμε όλοι σε μια κοινωνική ζούγκλα, όπου μόνοι ισχυροί θα είναι οι κάτοχοι του πλούτου. Όταν η πίτα μικραίνει σε βαθμό εξαφάνισης όσο λίγοι και να μείνουν δε θα χουν να φάνε. Το θέμα είναι να μεγαλώσει η πίτα και να μοιραστεί δίκαια και σωστά. Κι αυτό είναι θέμα προσανατολισμού και στην πολιτική και στην οικονομία.

Τα ΜΜΕ φτιάχνουν μια στημένη εικόνα των ‘’άκρων’’, όπου η αριστερά στηρίζει τους μετανάστες διαιωνίζοντας ένα πρόβλημα και η Χρυσή Αυγή θέλει να τους εξοντώσει επιλύοντας το πρόβλημα. Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Οι δύο πλευρές, είναι άλλες. Από τη μια είναι ο κόσμος της εκμετάλλευσης, η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, οι επιλογές των μνημονίων, της επιτροπείας, της βάρβαρης λιτότητας. Από την άλλη είναι ο κόσμος της δουλειάς, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, που έχουν χτυπηθεί άγρια απ’ αυτή την πολιτική. Κομμάτι τους είναι και οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα. Η αριστερά εκφράζει μια πολιτική για τους φτωχούς αυτού του τόπου κι επομένως και για τους μετανάστες που είναι κομμάτι των φτωχών και έτσι είναι από τη δική μας πλευρά.

Να είμαστε σαφείς. Γνωρίζουμε καλά πως η μετανάστευση για την οποία μιλάμε είναι μετανάστευση εξαθλιωμένων, πεινασμένων, φτωχών ανθρώπων. Οι πατρίδες απ’ όπου προέρχονται έχουν χτυπηθεί από πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να τους κλέψουν τον πλούτο τους και να πουλήσουν όπλα οι πολυεθνικές. Δε μπορεί η Ελλάδα να συνεχίζει να διατηρεί στρατούς κατοχής στο Ιράκ κι έπειτα να αναρωτιούνται οι αστοί πολιτικοί και οι φασίστες πώς υπάρχει τόσο μεγάλο κύμα μετανάστευσης. Και η ΕΕ και η Ελλάδα ενίσχυσε το ρεύμα της μετανάστευσης προκειμένου να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες ως φτηνά εργατικά χέρια σε μια προηγούμενη περίοδο.

Πόλεμος στους μετανάστες ή ενάντια στην κατάρα της μετανάστευσης;

Η  κυβέρνηση κόπτεται πως «δε χωράμε όλοι». Αποκρύπτει ότι  οι χιλιάδες  έλληνες νέοι που φεύγουν προς το εξωτερικό δε φεύγουν επειδή δε χωράνε με τόσους μετανάστες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Φεύγουν λόγω  της ανεργίας και της παρακμής που έχει σπείρει η κυρίαρχη πολιτική και οι βασικές επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου. Άλλωστε δεν κάνουν την ίδια δουλειά οι μηχανικοί, γιατροί και λοιποί επιστήμονες με αυτή των πακιστανών που χρησιμοποιούν οι λαθρο-εργοδότες. Αποκρύπτει επίσης πως πολλοί μετανάστες (η μεγάλη πλειοψηφία!) θέλουν να φύγουν και η έξοδος από τη χώρα απαγορεύεται λόγω των συνθηκών της ΕΕ, του Δουβλίνο ΙΙ και του Σέγκεν. Η επιλογή της ανυπακοής στις ντιρεκτίβες της ΕΕ και το να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα τους απελευθέρωνε από την ομηρία. Ακόμη και πολλοί απ’ αυτούς που ήρθαν για να μείνουν θέλουν σήμερα να φύγουν, εφόσον η κατάσταση στην Ελλάδα για την κοινωνική πλειοψηφία - πόσο μάλλον για τους μετανάστες - είναι ανυπόφορη. Όσοι όμως μείνουν στην Ελλάδα για να το παλέψουν δεν είναι εχθροί μας λόγω εθνικότητας, χρώματος, θρησκείας ή οποιουδήποτε άλλου πολιτισμικού στοιχείου. Αντιθέσεις υπάρχουν πάντοτε, αλλά έχουμε περισσότερα κοινά συμφέροντα μαζί τους, από ότι με το Μάνεση.

Δεν υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι δεύτερης διαλογής. Ας σκεφτούμε καλά. Η εργάτρια καθαρίστρια από τη Βουλγαρία Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, δέχθηκε δολοφονική επίθεση επειδή πάλευε ενάντια στις εργολαβίες και τη μαύρη εργασία και απαιτούσε δικαιώματα για όλες τις εργάτριες καθαρίστριες, ελληνίδες και μετανάστριες. Δυο μπράβοι την περιέλουσαν με βιτριόλι, ενώ της άνοιξαν με την βία το στόμα, ποτίζοντάς την με το καυστικό υγρό, προκαλώντας της σοβαρότατες ζημιές σε ζωτικά όργανα. Ποιος θα ξεβρομίσει λοιπόν αυτόν τον τόπο και από τι; Οι ελληνίδες και μετανάστριες γυναίκες που μαζεύουν τις βρωμιές όλων μας στους δημόσιους οργανισμούς και παλεύουν ενάντια στα λαμόγια τους εργολάβους ή οι μισογύνηδες και μισάνθρωποι Χρυσαυγίτες που μαχαιρώνουν μετανάστες και κάνουν τουμπεκί στους εργολάβους; Οι μεγαλοεργολάβοι που συντηρούν τη μαύρη εργασία δεν είναι η ραχοκοκκαλιά της διαφθοράς; Γι’ αυτούς δε δουλεύουν οι πολιτικοί;

Νάρκες για τους ανθρώπους ή κλείσιμο των συνόρων στο φευγιό του πλούτου;

Η πολιτική για τους φτωχούς την οποία πρεσβεύουμε περνάει μέσα από την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε, την παύση πληρωμών του χρέους, την έξοδο από το κλουβί του Ευρώ και της ΕΕ. Αυτά τα μέτρα είναι απολύτως αναγκαία, αλλά δε φτάνουν για να πορευτούμε σε έναν άλλο δρόμο. Χρειάζεται εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και ταυτόχρονο κλείσιμο των συνόρων στην διακίνηση κεφαλαίων. Για τον κόσμο του κεφαλαίου σήμερα τα σύνορα είναι ορθάνοικτα για να μεταφέρουν έξω τις επιχειρήσεις, για να παίζουν με τα λεφτά του λαού στα διεθνή χρηματιστήρια, να μεταφέρουν τις καταθέσεις στην Ελβετία κ.ο.κ. Το κλείσιμο των συνόρων στο φευγιό του πλούτου είναι ένα άμεσο μέτρο της επιβίωσης του λαού μας.

Χρειαζόμαστε ‘’μια χούντα’’ ή δημοκρατία και ελευθερία για το λαό;

Ποιος μπορεί να επιβάλει τα παραπάνω μέτρα και να επιβιώσουμε;  Πολλές φορές μες την απόγνωσή τους κάποιοι λένε «μια χούντα» χρειαζόμαστε να στρώσουν τα πράγματα. Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται. Λιγότερη δημοκρατία και χούντα της αγοράς είναι αυτό που επιβάλλει το μνημόνιο, το μαύρο μέτωπο που συγκυβέρνησε με τραπεζίτη Πρωθυπουργό και η Γερμανία που θέλει το κέντρο να αποφασίζει για την περιφέρεια. Ο λαός έχει ανάγκη από περισσότερη δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις πλατείες. Έχουμε ανάγκη από όργανα που θα επιλύουν τα καθημερινά προβλήματα, θα οργανώνουν την κοινωνική ανυπακοή και θα επιβάλλουν τη θέληση του λαού. Μόνο ένας οργανωμένος λαός μπορεί να επιβάλλει και να περιφρουρήσει την παύση πληρωμών του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στους σημαντικούς κλάδους της οικονομίας.

Ας θέσουμε το ερώτημα της δημοκρατίας στην ουσία του. Είναι δημοκρατικό και απαραβίαστο δικαίωμα η εταιρική και προσωπική περιουσία αυτού που κλείνει την επιχείρηση, για να την κοπανήσει σε άλλη χώρα ή που δεν πληρώνει τους εργάτες; Εμείς απαντάμε όχι! Να αναλαμβάνουν οι εργαζόμενοι και να  λειτουργούν, μια επιχείρηση που κλείνει,  χωρίς καμιά αποζημίωση για τον επιχειρηματία που την κοπανάει. Είναι ιερό δικαίωμα της βιομηχανίας τροφίμων να δημιουργεί καρτέλ, ενώ ο λαός πεινάει; Όχι! Πρέπει ο πυρήνας της κοινωνικής ανάπτυξης, να είναι η κοινωνική ιδιοκτησία και ο εργατικός έλεγχος με στόχο την κάλυψη των λαϊκών  εσωτερικών  αναγκών  και όχι τις ανάγκες κερδών του ιδιώτη. Τι έχει να πει η Χρυσή Αυγή για την κοινωνική ιδιοκτησία και τον εργατικό έλεγχο; Τίποτε απολύτως! Αφού μια τέτοια πορεία είναι πορεία σύγκρουσης με την ελληνική άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Για τη Χρυσή Αυγή δεν υπάρχουν τάξεις, μα πάνω απ’ όλα το έθνος, όταν για την ελληνική αστική τάξη η χρηματιστηριακή τιμή του έθνους και οι συνθήκες εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης είναι κριτήριο της παραμονής της στη χώρα, γιατί αλλιώς απλά αλλάζει έθνος. Αφέλεια της Χρυσής Αυγής ή συνειδητός αποπροσανατολισμός;

Ποιοι είναι οι εγκληματίες;

Πολλοί θα συμφωνήσουν, αλλά θα πούνε πως η Χρυσή Αυγή θα μας προστατέψει τουλάχιστον από την εγκληματικότητα. Ας σκεφτούμε με βάση όλα τα παραπάνω πόσο χυδαίο είναι η Χρυσή Αυγή να θεωρεί αναπόφευκτη την εξαθλίωση και σαν άλλοι μαυραγορίτες και μαφιόζοι να εγγυώνται ότι κοντά τους θα επιβιώσεις. Το «πάρε μια θέση στις στρατιές των ανέργων κι εναντίον όλων ψάξε για δουλειά κι επιβίωση»,  είναι απλά αδιέξοδο. Όσον αφορά την ανυπόφορη κατάσταση σε περιοχές όπως το κέντρο της Αθήνας ας είμαστε ψυλλιασμένοι για το ποιοι και πώς συντηρούν ολόκληρους κλάδους του εγκλήματος ή ποια επιχειρηματικά σχέδια ανάπλασης, μεταπώλησης ακινήτων, προστασίας μαγαζιών της νύχτας κ.ο.κ. βρίσκονται πίσω από τη συνειδητή υποβάθμιση ή την «προστασία» συγκεκριμένων περιοχών, πλατειών και γειτονιών.

Όπου φουντώνει η φτώχεια, φουντώνει και η εγκληματικότητα. Δεν είναι θέμα φυλής ή χρώματος. Να ξεχωρίσουμε την αιτία από το αποτέλεσμα. Ποιος δεν θυμάται την Ιταλική εγκληματικότητα στο Σικάγο;

Σ’ αυτά αρκεί να προσθέσει κανείς το εγκληματικό ποιόν των ανθρώπων που απαρτίζουν τη Χρυσή Αυγή, τη σχέση της με κυκλώματα της νύχτας, τις επιθέσεις της σε αγωνιστές του εργατικού κι εκπαιδευτικού κινήματος, τις διασυνδέσεις της με το βαθύ κράτος και τα ΜΑΤ που ματοκυλίζουν τον αγωνιζόμενο λαό, για να καταλάβει ότι είναι σάρκα από τη σάρκα του σάπιου συστήματος που καταγγέλλει.

Η Χρυσή Αυγή κοροϊδεύει το λαό, δηλητηριάζοντας τον με ρατσιστικό μίσος, ενώ στην ουσία δίνει ασπιρίνες για τον καρκίνο και δουλεύει σαν μακρύ χέρι της οικονομικής ολιγαρχίας, του πολιτικού της συστήματος και του κράτους καταστολής της.

Τι σημαίνει ο φασισμός ως απάντηση στην κρίση;

Όταν ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής χαιρετάει ναζιστικά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, αυτό δεν είναι μια γραφική κίνηση από το παρελθόν, αλλά μια εξαιρετικά επικίνδυνη στάση που στέλνει μήνυμα για το μέλλον. Οφείλουμε να πάρουμε στα σοβαρά την εκτίμησή πως η κρίση είναι αντίστοιχη και μεγαλύτερη της κρίσης του 1929. Η αδυναμία για μια   αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση από  το εργατικό κίνημα εκείνης της περιόδου, οδήγησε στην επικράτηση του φασισμού σε μια σειρά χώρες, αλλά και σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς. Ο ελληνικός λαός έχει μνήμη για το τι σήμανε ο φασισμός την περίοδο της κατοχής, όταν κατασφάξανε παιδιά και μανάδες, έκαψαν χωριά ολόκληρα κι εκτέλεσαν τα πρωτοπαλίκαρα της αντίστασης. Ακόμη όμως και για το γερμανικό λαό, αυτή η επιλογή ήταν μια αυτοκαταστροφή που οδήγησε για δεκαετίες στην ταπείνωση και τις ιστορικές ενοχές.

Ο γραμματέας του συνδικάτου Εργατών Μετάλλου Βαλονίας-Βρυξελλών είχε γράψει πριν μερικές βδομάδες, πως η Ελλάδα σήμερα είναι η Ισπανία του 1936! Στην Ισπανία είχε δοθεί ηρωική μάχη ενάντια στους φασίστες του Φράνκο και η ήττα των επαναστατών είχε πολλές συνέπειες για την επέλαση των Ναζί. Σήμερα, υπάρχει ιστορική εμπειρία. Γνωρίζουμε καλά πως φασισμός σημαίνει θάνατος. Κι αν η Χρυσή Αυγή θεωρεί ‘’νεφελώδες’’ το να χρεώνεις στον καπιταλισμό την κρίση, είναι γιατί πίσω από την εθνικιστική ομίχλη, αυτός που αντικειμενικά σώζουν με τη ρητορεία και πρακτική τους είναι για άλλη μια φορά ο όπου γης καπιταλισμός.            

Ενάντια στην ‘’ακραία’’ προπαγάνδα

Σε ότι αφορά τους Πόντιους Πιλάτους και τους ‘’ήπιους δημοκράτες’’, που καταδικάζουν ανέφελα και βολικά  τα  ‘’δύο άκρα’’, τους υπενθυμίζουμε ότι θα έρθει η σειρά τους, αν δεν πάρουν θέση στο μέτωπο για Αντικαπιταλιστική Ανατροπή της επίθεσης στο οποίο καλεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Να πως θέτει εν τέλει το ζήτημα το αποκαλυπτικό κείμενο της Χρυσής Αυγής που προαναφέραμε:

‘’Πράγματι, υπεύθυνη για το κατάντημα της πατρίδας δεν είναι αποκλειστικά η κλεπτοκρατική πλουτοκρατία, όπως ισχυρίζεται η Αριστερά αλλά (….) κυρίως ο κρατικοδίαιτος στρατός κατοχής των συνδικαλιστικών συντεχνιών που έχουν παραλύσει το κοινωνικό σώμα με την απραξία και την ανομία και που είναι το προνομιακό πεδίο δράσης της Αριστεράς.’’

Όλη η αλήθεια σε μια φράση: Ο πραγματικός αντίπαλος των φασιστών είναι οι εργαζόμενοι και το εργατικό κίνημα!

Αυτό εννοούν τελικά όταν λένε ‘’να ξεβρομίσει ο τόπος’’….

Ο φασισμός εστιάζει στις μικροδιαφορές και τις αποστάσεις μέσα στους εργαζόμενους και τους φτωχούς και υποδαυλίζει ένα πόλεμο μεταξύ τους. Και σε αυτό τους είναι χρήσιμος ο κάθε Πάγκαλος και  Πρετεντέρης με τα κουστούμια και τις γραβάτες τους. Οι κομμουνιστές αντίθετα, στοχεύουν στην κατάργηση της αβυσσαλέας κοινωνικής απόστασης ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανέργους, φτωχούς από τη μια και στο κεφάλαιο από την άλλη, με απαλλοτρίωση του δεύτερου. Οι φασίστες εστιάζουν στην όξυνση, τον πόλεμο και τον αλληλο-σφαγιασμό των λαών. Οι κομμουνιστές είναι υπέρ της αδελφικής διεθνιστικής δράσης των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τις πολυεθνικές του πολέμου και τους αντιδραστικούς οργανισμούς τους. Ο σύγχρονος κομμουνισμός, το ‘’όλα για όλους’’, είναι ο πολιτισμός. Το ΄΄όλοι εναντίον όλων’’ και ‘’όλοι κάτω από τη μπότα ενός φύρερ’’ είναι η βαρβαρότητα του φασισμού που γεννιέται μέσα στην κρίση του καπιταλισμού, ως αντιδραστική απάντηση στην κρίση του. Όχι άλλο 1929!

*Υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης

** Υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκλογική περιφέρεια Αττικής