Άρθρο του Βουλευτή Αττικής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Βασίλη Οικονόμου
Στις 17 Ιουνίου οι πολίτες καλούνται για δεύτερη φορά να αναδείξουν κυβέρνηση μέσα σε δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες της Δημοκρατικής Αριστεράς και του προέδρου της Φώτη Κουβέλη, μετά την 6η Μαΐου, δεν επικράτησε η φωνή της λογικής που απεικόνιζε και την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Οι Έλληνες πολίτες που συμμετείχαν σε αυτές τις εκλογές είπαν με τρόπο εκκωφαντικό «Συνεργαστείτε να βγούμε από την κρίση με τους καλύτερους δυνατούς όρους, απαλλάσσοντας την χώρα σταδιακά από το Μνημόνιο και τους όρους του και διατηρώντας το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Μικροκομματικοί υπολογισμοί και η εσκεμμένη κώφωση ορισμένων, μας οδηγούν στην επανάληψη των εκλογών και σε καθυστερήσεις που ελπίζουμε όλοι ότι δεν θα αποβούν μοιραίες. Το δίλημμα πλέον των εκλογών δεν είναι μόνο το Μνημόνιο ή όχι, δεν είναι ούτε το ευρώ ή η δραχμή. Το δίλημμα αυτών των εκλογών είναι πλέον αν θα υπάρξει κυβέρνηση, ποιο θα είναι το πολιτικό της πρόσημο και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί. Ήδη όλες σχεδόν οι κοινοβουλευτικές ομάδες της 6ης Μαΐου αποδέχονται με διαφορετικές διατυπώσεις έστω, ότι το Μνημόνιο δεν μπορεί να καταγγελθεί μονομερώς και επίσης ότι το Μνημόνιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί όπως ψηφίστηκε και ως εκ τούτου δεν αποτελεί λύση. Καταλήγουμε λοιπόν στην υιοθέτηση της πρότασης της Δημοκρατικής Αριστεράς, δηλαδή στην επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και την σταδιακή απαγκίστρωση από αυτό, που μπορεί να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση της Ελλάδας και την παραμονή μας στο ευρώ.
Αν και υπάρχει όμως αυτή η οικουμενική συμφωνία δεν κατέστη δυνατό να σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση, αφού οι κύριες δυνάμεις που θα έπρεπε να συμμετέχουν σε αυτήν προτίμησαν να ικανοποιήσουν τις ομάδες των άκρων που αποτέλεσαν την «κομματική τους πελατεία» στις εκλογές του Μαΐου.
Στην σημερινή όμως πραγματικότητα δεν μπορεί να αποτελεί το πολιτικό κόστος την βασική παράμετρο της όποιας πολιτικής στάσης. Πρέπει επειγόντως να «μπει φρένο» στις ακραίες και συχνά διχαστικές λογικές που επικρατούν τόσο στην αριστερά όσο και στην δεξιά, στο νέο ιδιόμορφο δίπολο που έχει πλέον αντικαταστήσει τον δικομματισμό. Για να επικρατήσουν λοιπόν οι φωνές της λογικής που υπάρχουν τόσο στην αριστερά όσο και στην δεξιά πλευρά, πρέπει ο ελληνικός λαός να αποσαφηνίσει ακόμα περισσότερο την ξεκάθαρη για εμάς απόφασή του. Ενισχύοντας την Δημοκρατική Αριστερά και τον Φώτη Κουβέλη, δίνει ουσιαστικά εντολή για λύση. Λύση δημιουργική και κοινωνικά δίκαιη. Οι πολίτες κρατούν και πάλι την τύχη στα χέρια τους γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν ούτε αδιέξοδα ούτε μονόδρομοι. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι εφικτή, το αποδέχονται πλέον όλοι εντός και εκτός Ελλάδος, η υιοθέτηση ενός σχεδίου ανάπτυξης είναι εφικτή, το αποδέχονται επίσης όλοι εντός και εκτός Ελλάδος, η απαγκίστρωση είναι εφικτή! Μπορούμε να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο αλλά μόνο σταδιακά και μόνο με την προϋπόθεση ότι θα λειτουργήσουμε όλοι μαζί συλλογικά χωρίς αποκλεισμούς και κυρίως χωρίς τον ιστορικά καταστροφικό διχασμό στον οποίο κάποιοι και πάλι θέλουν να μας εμπλέξουν. Πιστεύω ότι η σιωπηλή πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα σταματήσει το νέο αυτό διχασμό αναδεικνύοντας την Δημοκρατική Αριστερά, την Ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά της ευθύνης ως τον πολιτικό καταλύτη για την δημιουργία κυβέρνησης στις 18 Ιουνίου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.