Άγχος χειραγώγησης των πολιτών όσο πλησιάζουμε στις εκλογές

Του Χάρη Τσιόκα
Όσο πλησιάζει ο χρόνος της αυθεντικής αποτύπωσης της λαϊκής θέλησης , στο «κυρίαρχο» πολιτικό και επικοινωνιακό τοπίο εκδηλώνονται συμπεριφορές που αν μη τι άλλο εκπέμπουν «άγχος χειραγώγησης» ! Ενδιαφέρονται όχι τόσο στο να απαντήσουν στα μεγάλα κοινωνικά ,παραγωγικά και οικονομικά προβλήματα που οι πολίτες εκφράζουν , όσο στο να διατυπώνουν «τεχνητά ερωτήματα» προκειμένου να «συσκοτίσουν» τα κριτήρια των εκλογικών επιλογών , με δραματικού χαρακτήρα «εικονικά» διλλήματα!

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «επικοινωνιακής-πολιτικής» σύγχυσης παρουσιάζεται η ταύτιση του αιτήματος της «πολιτικής σταθερότητας» με την «τον μονόδρομο κυβερνητικής διαχείρισης» !

Προφανώς ο στόχος είναι απλός:

Να ταυτιστεί το αίτημα για «πολιτική σταθερότητα» , μόνο με την ασκούμενη πολιτική και να επιβληθεί στον πολίτη ως «δημοσκοπική ερμηνεία»!

Ο ισχυρισμός διατυπώνεται ως εξής:

---«παρ ότι είναι επώδυνο , δεν μπορεί να υπάρξει «πολιτική σταθερότητα» με άλλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία διακυβέρνησης αλλά και πολιτικών χειρισμών !»

Ότι δηλαδή δεν μπορούν --όπως διεκδικούν οι δυνάμεις της αριστεράς και του κέντρου-- , να συνυπάρχουν ως κυβερνητική πολιτική επιδίωξη ταυτόχρονα , η κοινωνική , η παραγωγική ,η δημοκρατική και η πολιτική σταθερότητα !

Μ αυτή την έννοια η «υπόθεση Μπαλτακου» υποβαθμίζεται !

Παρουσιάζεται ότι το γεγονός εμπλοκής με τη «χρυσή αυγή» στη διαχείριση της κυβερνητικής πολίτικης δεν αθροίζει και προβλήματα δημοκρατίας στα ήδη υφιστάμενα , οικονομικά ,κοινωνικά και θεσμικά που είναι σε εξέλιξη!

Η επίπτωση σε βάρος της λειτουργίας των θεσμών και της δικαιοσύνης , αξιολογείται ως μεμονωμένο περιστατικό που εξελίχθηκε από «ένα πρόσωπο» που προξένευε(;) διαμόρφωνε(;)… σχέση(για ποιους;) …με το «ναζιστικό μόρφωμα χρυσή αυγή» ! Μόνο που το πρόσωπο αυτό είχε επιλεγεί από την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της , για να συντονίζει, να διαχειρίζεται και εκ των πραγμάτων να αναδιαμορφώνει τους κυβερνητικούς και πολιτικούς στόχους!

Ακριβώς όμως , γι αυτό το λόγο ,επειδή όλα αυτα αφορούν τον πυρήνα των πρωτοβουλιών , των δράσεων και των προθέσεων μιας κυβερνητικής πολιτικής που επιφέρει επώδυνες αλλαγές στο κοινωνικοοικονομικό και θεσμικό περιβάλλον των πολιτών και της χώρας , δεν μπορεί να αξιολογείται ως στιγμιαίο συμβάν «προσωπικού χαρακτήρα»!

Ένα θέμα λοιπόν πολιτικό και κοινωνικό και δημοκρατικό γιατί δεν πρέπει να απασχολεί την σκέψη ,τις επιλογές , να αθροίζεται δηλαδή στα «κριτήρια ψήφου» του πολίτη λίγο πριν από τις κάλπες; 

Δεν σχετίζεται με το ερώτημα: κατά πόσον στο όνομα - προσέξτε -, όχι της πολιτικής- αλλά της «κυβερνητικής σταθερότητας» μπορεί να επιχειρηθεί ώστε να καταστούν δημοκρατικό πολίτευμα ,κοινωνία ,οικονομία και χώρα ,όμηροι μιας νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης;

«Σταθερότητα» για ποιες επιδιώξεις και για ποιους στόχους λοιπόν;

Είναι ταυτόχρονα ευθύνη των πολιτικών σχηματισμών(κομμάτων) ώστε με τις προγραμματικές τους επιδιώξεις ,τις αξίες τους και τις πολιτικοκοινωνικές τους συμμαχίες , στα πλαίσια της εκλογικής και κοινωνικής καταγραφής να την προωθούν !

Όλα τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι η «πολιτική σταθερότητα» για την εφαρμογή ενός σχεδίου ανασυγκρότησης δεν σχετίζεται με μια μόνο κυβερνητική συμμαχία κόμματων ,πολύ περισσότερο όταν η κοινωνία δείχνει με την πρόθεση ψήφου ότι αναζητά και άλλη επιλογή που θα ταυτίζει την πολιτική με την κοινωνική και αναπτυξιακή σταθερότητα !

Αναμφίβολα λοιπόν η συνομιλία στελέχους της κυβέρνησης με τον Κασιδιάρη , έπληξε την αξιοπιστία και δημιουργεί αστάθεια εμπιστοσύνης για την αποστολή της!

Η δημοκρατία όμως δεν έχει αδιέξοδα. Διερευνά τις πτυχές του κάθε θέματος επαναφέροντας εμπιστοσύνη στους θεσμούς .

Αλλά και η κοινωνία έχει πάντα τη δύναμη μέσα από τους θεσμούς και τους αγώνες , να διαμορφώνει συσχετισμούς που αποτρέπουν τους θανάσιμους εναγκαλισμούς της δημοκρατίας !